Tokom agresije na BiH, 1992-1995, potpuno je srušeno 1.311 objekata Islamske zajednice, uglavnom na području koje se danas zove entitet Republika Srpska. Prije 27 godina, počevši od sabaha 13. marta 1993. godine i tokom naredna dva dana, strahovite eksplozije su razarale pet bijeljinskih džamija, dvije vakufske kuće, dva dućana i turbe bimbaše Sadik-age. Osim džamija i vakufske imovine u Bijeljini, na području MIZ Bijeljina tokom rata srušene su i četiri džamije i četiri vakufske kuće u našim džematima Janjari, Atmačići, Glinje i Srednja Trnova. Ukupno srušenih devet džamija, šest vakufskih kuća, dva dućana, turbe, a na području susjednog Medžlisa Islamske zajednice Janja, aprila 1993. godine, srušene su dvije džamije.
Džamije su minirane sistematski, pod nadzorom policije i stručnjaka, a nakon rušenja, ostatke vakufske imovine su uklonile vojne građevinske mašine. Sve što su generacije muslimana gradile i čuvale vijekovima, zbrisano je za samo tri dana. Na tim placevima, tokom i neposredno nakon rata bila su vašarišta, buvljaci i parkinzi. Nadležno tužilaštvo bilo je i ostalo nijemo. Nikada, ni od koga zvanično, nijedne riječi žaljenja ili izvinjenja.
Nakon obnove rada MIZ Bijeljina, pokrenuto je pitanje vraćanja vakufskog zemljišta i zatražene dozvole za obnovu porušenih džamija. Dugo je trajao mukotrpni proces dobijanja dozvola, uz opstrukcije, laganje i podvale, ali je uz Allahovu pomoć, obnova počela u decembru 2002. godine. Traje i danas, ali smo sve bliži krajnjem cilju, da našem gradu vratimo dio duše.
Rahmetli Hasan Talović, prvi i najveći vakif Sultan Sulejmanove Atik džamije, u ljeto 2003. godine ugradio je prvu ciglu. U prugastoj majici rahmetli Sead Berberović, prvi predsjednik IO MIZ Bijeljina. Da im Allah dž.š. da vječni rahmet.
Molimo Uzvišenog Allaha da svojom milošću nagradi naše vakife, sve one koji su odvajali od svog imetka i svoga vremena, od svojih života i svojih porodica, da bismo uspravili naše munare, da bismo se uspravili mi sami, naša vjera, narod i domovina. Proučimo Fatihu za naše šehide i za nevine ubijene, za naše vakife i džematlije koji više nisu sa nama.